Każdy rodzic wie, że dziecko to obowiązek na całe życie, choć czasem jesteśmy wystawiani na poważne próby naszych nerwów. Bunt trzylatka to obowiązkowy etap w rozwoju dziecka, które chce pokazać, że już nie musi trzymać się maminej spódnicy.
Wielu rodziców zastanawia się wtedy, jakie metody wychowawcze mogą mu pomóc. Czy prawidłowo wychowują swoje dziecko? Czy ono dobrze się rozwija? Niestety, tego etapu zwykle nie da się ominąć i musimy znaleźć złoty środek, aby sobie z nim poradzić.
Bunt trzylatka. Jak dokładnie wygląda?
Zapewne kojarzysz bunt trzylatka nawet jeśli jeszcze nie jesteś rodzicem. Skąd? Chociażby ze sklepu! Robisz spokojnie zakupy, a nagle słyszysz najpierw marudzenie, a następnie głośny płacz, krzyk i tupanie. Oczywiście nie zawsze musi być to bunt. Dziecko może być zmęczone, chore, albo po prostu manifestować chęć powrotu do domu, jednak takie objawy to jedne z charakterystycznych objawów buntu.
Zwykle w tym wieku trzylatek chce głośno pokazać swoje zdanie poprzez płacz, histerię, awantury, czy nawet bicie mamy lub taty. Poza tym są też inne objawy buntu. Dziecko jest uparte, nadpobudliwe i płaczliwe, czasami może być agresywne, nie chcieć jeść, a także nie słucha dorosłych – najczęściej rodziców lub pań przedszkolanek.
Jak wychowywać 3-letnie dziecko i pokonać bunt?
Przede wszystkim pamiętaj, że bunt 3-latka to naturalny etap rozwoju dziecka, który zwykle jest jedynie przejściowy. Każdy z nas jest indywidualnością, a małe dziecko po prostu dopiero to odkrywa i próbuje pokazać wszystkim dookoła. Ponadto płacząc lub krzycząc najczęściej wie, że wpływa na rodzica, a Ty musisz zastanowić się, czy jest to sytuacja w której możesz mu ustąpić. Pamiętaj także, że ciągłe upominanie może, a wręcz na pewno nie przyniesie oczekiwanego skutku z kilku prostych powodów:
- jeżeli będziesz upominać dziecko zbyt często Twoje reprymendy mogą przestać być poważnie odbierane
- czasem uparte trwanie przy swoim może przynieść skutek odwrotny do zamierzonego – dzieci lubią czasami robić rodzicom na złość, więc w niektórych sytuacjach lepiej poszukać kompromisu
- jeśli decydujesz się na ustąpienie swojemu dziecku, wytłumacz mu, dlaczego to robisz i wspomnij, że musi to działać w 2 strony i następnym razem dziecko musi ustąpić Tobie
W przypływie nerwów często nie myślimy nad tym, co mówimy, a należy pamiętać, że dziecko w tym wieku rozwija się nie tylko fizycznie i intelektualnie, ale także emocjonalnie. Staraj się więc trzymać emocje na wodzy, pamiętając o tym, że Twoje dziecko jeszcze nie ma takiej umiejętności.
Nie zapominaj o przytulaniu i zapewnianiu dziecka, jak bardzo je kochasz. To daje mu poczucie bezpieczeństwa. Możesz także pomyśleć o wprowadzeniu systemu kar i nagród, którymi pokażesz dziecku, które zachowania są „premiowane”, a które nie.
Co powinien umieć trzylatek?
Mimo powszechnie znanego buntu jest kilka czynności, które 3-latek musi potrafić. Nie mamy tu na myśli samodzielnego ubierania się czy jedzenia, a umiejętności społeczne. Dziecko w tym wieku powinno chętnie spędzać czas zarówno z rówieśnikami, jak i dorosłymi – mamą, tatą, babcią czy dziadkiem.
Dziecko w tym wieku powinno chcieć poznawać świat poprzez zadawanie pytań, czy pomoc w codziennych obowiązkach rodziców, np. próba pomocy w gotowaniu, sprzątaniu czy zakupach. Normalną umiejętnością trzylatka jest też oddalanie się od rodziców czy grupy, aby samemu coś odkryć. Takie dziecko powinno także umieć powiedzieć „nie” oraz poprosić o coś.
Najnowsze komentarze